therawada
 
Encyklopedia PWN
therawada
[palijskie thera-vāda, sanskr. sthāvira-vāda ‘doktryna starszych’],
sthawirawada,
jedna z gł. szkół buddyzmu hinajany;
powstała w III w. p.n.e. w północnych Indiach, po wyodrębnieniu się z ze wspólnego nurtu szkoły mahasanghików; związana ze Sri Lanką, gdzie trafiła dzięki misjonarskiej działalności mnicha Mahindy i mniszki Sanghamitty, syna i córki ces. Aśoki; therawada przechowała największy zbiór pism buddyjskich w języku palijskim, na który składają się teksty kanoniczne Tipitaka (palijski kanon) oraz bogata literatura komentatorska, kroniki itp.; zakończeniem tworzenia podstaw doktryny therawady była działalność Buddhaghoszy (V w. n.e.); w wyniku pracy misjonarskiej therawada stała się dominującą szkołą na terenach południowych i południowo-wschodniej Azji (gł. Birma, Kambodża, Tajlandia, Laos), aż po Indonezję, i ob. bywa nazywana buddyzmem południowym; na świecie jest ok. 120 mln wyznawców therawady
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia