tera

tera , jiin,

japońska świątynia poświęcona Buddzie;

tworzy zespół składający się z budowli sakralnych, bram z posągami (ni-ō) oraz zabudowań mieszkalnych i gosp., ogrodzony murem; składa się z drewnianej, polichromowanej, krytej dachówką hali gł. (kondō) z posągami Buddy i bodhisattwów oraz 1 lub 2 budynków pomocniczych; tery wznoszono od VI w. na wzór świątyń chiń. i koreań.; słynne tery (z VII i VIII w.) zachowały się w Narze (Hōryūji, Tōdaiji, Yakushiji, Tōshōdaiji), najstarsze (z VI w.) w Narze (Gangōji — dawna Asukadera, przeniesiona w VIII w. z Asuki Kōgenji), Kioto (Rokkakudō) i Osace (Shitennōji).