tennō
tytuł japońskiego władcy, w Europie zwykle zw. mikado lub cesarzem;
[tenno:; jap., ‘król nieba’],
tennō
Encyklopedia PWN
za pierwszego tennō wg tradycji uchodzi Jimmu; tennō był uważany za potomka bogini Amaterasu i wcielone bóstwo; tennō do XII w. brali dość duży udział w rządach, później zostali odsunięci od władzy; 1868 przywrócono władzę cesarską, następnie wprowadzono oficjalny rytuał okazywania panującemu czci, zarówno na widok jego wizerunku, jak i w świątyniach, które uznano za miejsca państw. kultu (shintō); 1946, pod naciskiem amer. administracji, tennō ogłosił, że nie jest bogiem; odtąd jest uznawany wyłącznie za symbol państwa; tennō nie mają nazwiska rodowego, a ich imion prywatnych zazwyczaj nie używa się publicznie: określa się ich samym tytułem tennō albo w połączeniu z nazwą ery panowania.
