templum in antis
 
Encyklopedia PWN
templum in antis
[łac., ‘świątynia z antami’],
najstarsza i najprostsza forma świątyni greckiej wywodząca się z megaronu;
później częsty typ skarbców; prostokątny naos poprzedzony przedsionkiem (pronaos) powstałym przez przedłużenie bocznych ścian budowli zakończonych pilastrami tworzącymi anty, między którymi umieszczano 2 kolumny.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia