tęczówka

tęczówka,

anat. pigmentowana, umięśniona przednia część błony naczyniowej oka kręgowców;

tęczówka tworzy płaski pierścień zewn. brzegiem połączony z ciałem rzęskowym, a wewn. — otaczający źrenicę; tęczówka jest zbud. z zewn. nabłonka i leżącego pod nim zrębu łącznotkankowego zawierającego komórki barwnikowe (melanocyty), naczynia krwionośne oraz 2 mięśnie regulujące średnicę źrenicy; barwa tęczówki jest zależna od ilości i rozmieszczenia barwnika: ciemny kolor — dużo melanocytów z barwnikiem, zielony lub szary — średnie ilości, a niebieski — niewielkie; tęczówka zwierząt albinotycznych (brak melanocytów) ma barwę różową, wskutek przeświecania krwi; tęczówki o takiej samej budowie, ale o innym pochodzeniu, występuje także u głowonogów.

Najczęstszą chorobą tęczówki jest jej zapalenie przebiegające z zapaleniem ciała rzęskowego, objawiające się bólem i przekrwieniem oka, osłabieniem ostrości widzenia, wysiękiem; wadą wrodzoną lub stanem po urazie oka jest brak tęczówki (może powodować zaburzenia ostrości widzenia, oczopląs, światłowstręt, drżenie tęczówki); następstwem urazu lub chorób oka może być oderwanie, porażenie, rozdarcie, wypadnięcie, wkleszczenie tęczówki; niekiedy występuje różnobarwność tęczówki — rozmaite zabarwienie tęczówek obojga oczu