teatr operowy, opera:
teatr operowy
Encyklopedia PWN
1) Instytucja teatr.-muz. specjalizująca się w publicznym wykonywaniu dzieł operowych, także gmach teatr., w którym są wykonywane te dzieła. Tworzenie się teatru operowego było ściśle związane z powstaniem we Włoszech pod koniec XVI w. gat. opery. Początkowo teatry operowe miały charakter teatrów dworskich, niedostępnych dla szerszej publiczności. Pierwszy publiczny teatr operowy, do którego wstęp za odpowiednią opłatą miała także publiczność mieszczańska, otwarto 1637 w Wenecji (Teatro San Cassiano); w XVII w. publiczne teatry operowe powstały rownież np. w: Londynie (1656), Paryżu (1669), Rzymie (1671), Hamburgu (1671). W następnych wiekach teatry operowe powstawały w wielu innych miastach. Do najsłynniejszych teatrów operowych należą m.in.: Festspielhaus (otwarty 1876) w Bayreuth, Deutsche Staatsoper, poprzednio Königliche Oper (1742) w Berlinie, tamże Komische Oper (1947), Théâtre de la Monnaie (1700) w Brukseli, Theatro Colón (1857) w Buenos Aires, Civic Opera (1929) w Chicago, Deutsche Oper am Rhein (1956) w Düsseldorfie, Teatro San Carlo (1793) w Lizbonie, Covent Garden w Londynie, La Scala w Mediolanie, Teatr Wielki w Moskwie, Teatro San Carlo (1737) w Neapolu, Metropolitan Opera w Nowym Jorku, Téâtre National, zw. Grand Opéra (1875) w Paryżu, tamże Opéra-Bastille (1990), Teatr Opery i Baletu w Petersburgu, Stavovské divadlo (1781), od 1948 Divadlo J.K. Tyla w Pradze, Teatro Costanzi (1880) w Rzymie, Sydney Opera House (1973) w Sydney, Teatro La Fenice (1792) w Wenecji, Staatsoper, poprzednio Hofoper (1869) w Wiedniu.
2) Zespół ludzi zajmujących się wystawianiem oper; w jego skład wchodzą wykonawcy muz. (dyrygent, instrumentaliści, śpiewacy), scenograf, reż. (inscenizator), niekiedy choreograf i tancerze, także obsługa techn. sceny oraz operatorzy świateł, suflerzy, krawcy, perukarze, charakteryzatorzy itp.
