tagarska kultura,
archeol. kultura wczesnej epoki żelaza, rozwijająca się od przeł. VIII i VII do III w. p.n.e. w dorzeczu górnego Jeniseju, gł. w Kotlinie Minusińskiej i w jej otoczeniu, po Sajan Wschodni i Sajan Zachodni oraz Ałatan Kuźniecki na zachodzie;
tagarska kultura
Encyklopedia PWN
reprezentuje miejscową odmianę „scytyjskiego” modelu kulturowego, zawiera wszystkie składniki tzw. triady scytyjskiej (tj. specyficznego zestawu uzbrojenia, typu uździenicy i stylu zdobniczego zdominowanego przez motywy animalistyczne); duże znaczenie miała wytwórczość brązownicza; dominował osiadły tryb życia, gospodarka hodowlano-roln. z dominacją wypasu bydła i owiec, a na dalszym miejscu — koni; w społeczności k.t. główną rolę odgrywał irański element etniczny.
