sygnalizator
 
Encyklopedia PWN
sygnalizator
[łac.],
urządzenie stosowane w sygnalizacji do wytwarzania sygnałów akustycznych (sygnalizator akustyczny) lub optycznych (sygnalizator optyczny);
jest najczęściej przetwornikiem elektroakustycznym lub elektrooptycznym (przetwarzającym sygnały elektryczne na akustyczne i optyczne), rzadziej urządzeniem mechanicznym. Do sygnalizatorów akustycznych zalicza się m.in.: dzwonek elektryczny, buczek, syrenę akustyczną, nautofon, gongi, dzwony. Wśród sygnalizatorów optycznych rozróżnia się sygnalizatory wskaźnikowe (sygnałem jest znak graficzny) i świetlne, wykorzystywane np. w sterowaniu ruchem drogowym; np. sygnalizatory uliczne mają postać masztów zakończonych głowicami zawierającymi zwykle 3 komory świetlne o barwach: czerwonej (górna), żółtej (środkowa) i zielonej (dolna), niekiedy 2 lub 4 komory.
W systemie sygnalizacji kolejowej stosuje się głównie sygnalizatory elektrooptyczne (świetlne), m.in.: semafory oraz tarcze ostrzegawcze i manewrowe; sygnalizator kolejowy jest przeważnie ustawiany z prawej strony toru, rzadziej z lewej (jest wówczas odpowiednio oznakowany). Dawniej (także obecnie na liniach o znaczeniu historycznym lub turystycznym) stosowano sygnalizatory mechaniczne (np. semafory ramienne).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia