suzdalskie księstwo
 
Encyklopedia PWN
od 1218 ponownie w Księstwie Włodzimiersko-Suzdalskim, od 1238 samodzielne księstwo; od końca lat 50. XIII w. pod władzą ks. Andrzeja Jarosławowicza (zm. 1264), założyciela odrębnej linii książęcej, syna Jarosława Wielkiego, księcia włodzimierskiego; 1341 do k.s. przyłączono Niżni Nowogród, tworząc rozległe terytorium (księstwo suzdalsko-niżnienowogrodzkie) nad górną Wołgą, z centrum w Suzdalu, później w Niżnim Nowogrodzie; Konstanty Wasiljewicz (1335–83) przyjął tytuł wielkiego księcia, jego syn Dymitr (1355–83) przejściowo opanował Włodzimierz (1360 i 1383), został jednak pokonany przez Dymitra Dońskiego; Wasyl I wypędził braci Dymitra i Borysa, 1392 przyłączył księstwo do Moskwy; próby odzyskania księstwa przez ich potomków, przy pomocy Litwy, nie odniosły trwałego sukcesu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia