substytucja
[łac. substitutio ‘podstawianie’]:
substytucja
Encyklopedia PWN
1) metoda ustalania tożsamości funkcjonalnej jednostek językowych lub różnicy w pełnionych przez nie funkcjach, polegająca na wymienianiu tych jednostek w kontekstach określonego typu; powszechnie stosowana w lingwistyce deskryptywnej i glossematyce (komutacja);
2) zastępowanie jednego elementu (fonemu, morfemu, leksemu) przez inny o tej samej funkcji, m.in. przy zapożyczeniach.
