strażnik

strażnik:

1) w dawnej Rzeczypospolitej urzędnik wojskowy — strażnik wielki (do 1. połowy XVII w. zwany polnym) — odrębny w Koronie (znany od 1. połowy XVI w.) i w Wielkim Księstwie Litewskim (od 1635), odpowiedzialny — gdy armią dowodził osobiście król — za ubezpieczanie wojska w czasie marszu, dowodzący strażą przednią i wystawiający czaty;

2) urząd ziemski w Wielkim Księstwie Litewskim, przedostatni w hierarchii.