stemplowa opłata,
świadczenie pieniężne związane z czynnościami urzędowymi organów państwowych, wnoszone na rzecz Skarbu Państwa, często uiszczane za pomocą specjalnych znaków wartościowych: znaczków opłaty skarbowej lub stemplowej
stemplowa opłata
Encyklopedia PWN
dawniej te znaki nazywano stemplami, gdyż opłaty pobierano w związku z przyłożeniem lub wyciśnięciem stempla (pieczęci urzędowej) na wydawanych dokumentach; opłatę od stempla wprowadzono pierwszy raz w Holandii w 1. połowie XVII w.; w Polsce opłaty stemplowe pojawiły się 1775; w Księstwie Warszawskim i Królestwie Polskim sprawy te regulowała ustawa z 1811 (zmieniona 1863), która wprowadziła opłaty od wszystkich czynności administracyjnych i sądowych, umów, ksiąg handlowych itp.; 1918–22 na ziemiach polskich obowiązywało 9 różnych ustaw dotyczących opłat stemplowych; system opłat stemplowych ujednolicono 1927 (później wielokrotnie nowelizowano); opłaty stemplowe podlegały m.in. podania i świadectwa oraz akty administracyjne i umowy cywilnoprawne (np. przeniesienie własności nieruchomości, umów o majątek małżeński, najem, dzierżawa); od 1947 zastąpiona skarbową opłatą.
