środowisko społeczne

środowisko społeczne,

socjol. wszystkie stosunki społ. wpływające na zachowania, postawy, przeżycia jednostki;

w skład ś.s. wchodzą różnego typu zbiorowości (grupy społ. małe i duże, formalne i nieformalne, pierwotne i wtórne, także publiczność, tłum), stosunki społ. zarówno bezpośrednie („twarzą w twarz”), jak i pośrednie (zapośredniczone np. przez prasę, radio, telewizję itp.). Nie każdy element ś.s. ma taki sam wpływ na zachowania jednostki; te, których wpływ dominuje, nazywamy często osobami lub grupami znaczącymi; każda jednostka posiada własne ś.s., odmienne od ś.s. innych osób; jednostka z reguły ma zróżnicowany stosunek do różnych elementów ś.s., niektóre elementy uważa za pożądane, inne zaś nie, niektóre są przez nią wybrane, a inne są jej narzucone; pozostaje ze swoim ś.s. w stanie względnej harmonii bądź też względnego buntu. Kształt ś.s. ulega zmianie w trakcie życia jednostki; niektórych elementów ś.s. stara się ona unikać, z innymi zaś utrzymuje stały kontakt, którego przerwanie powoduje różnego typu psychiczne stany negatywne, od ciężkiej depresji po nostalgię; jednostka i ś.s. wzajemnie na siebie oddziałują; ś.s. z reguły nie jest spójne; różne jego elementy pozostają ze sobą często w konflikcie, co powoduje konflikty wewn. przeżywane przez jednostkę otaczaną przez dane ś.s; do ś.s. danej jednostki należą, oprócz interakcji, grup i zbiorowości społ., w których uczestniczy, także te, do których nie należy, ale do których aspiruje, albo takie, z którymi sympatyzuje. W Polsce problematykę ś.s. rozwijali m.in. F. Znaniecki, P. Rybicki.