spektroheliograf
urządzenie do rejestrowania obrazu Słońca w świetle monochromatycznym;
[łac.-gr.],
spektroheliograf
Encyklopedia PWN
skonstruowany 1889–92 przez G.E. Hale’a i H. Deslandresa. Zasadniczym elementem s. jest spektrograf szczelinowy, którego jedna szczelina wycina niewielki pasek obrazu Słońca, jaki powstaje w ognisku teleskopu, a druga — z otrzymanego widma — żądany przedział długości fali: na płycie fot. umieszczonej za szczeliną tworzy się obraz tego paska Słońca w wybranej barwie; przesuwając stopniowo spektrograf wraz ze szczelinami względem nieruchonego obrazu Słońca, otrzymuje się na płycie monochromatyczny obraz całej tarczy słonecznej, tzw. spektroheliogram. Najczęściej spektroheliogramy otrzymuje się w promieniowaniu o dł. fali 393,3 i 396,8 nm (linie: K i H jednokrotnie zjonizowanego wapnia) oraz 656,3 nm (linia Hα). Obecnie s. zastępuje się filtrami interferencyjno-polaryzacyjnymi, umożliwiającymi od razu fotografowanie całej tarczy słonecznej w wybranym wąskim przedziale widma.
