skale makrosejsmiczne,
geofiz. skale opisowe określające intensywność trzęsienia ziemi na podstawie jego skutków w danym miejscu;
skale makrosejsmiczne
Encyklopedia PWN
według s.m. to samo trzęsienie może mieć różną intensywność w różnych miejscach w zależności od odległości od epicentrum, budowy geol. podłoża itp. Opisowość s.m. i ich „lokalność” różnią te skale od skali Richtera, która na podstawie przyrządów określa wielkość procesów w samym ognisku trzęsienia ziemi. Pierwsze s.m. stworzono w XIX w. Dużą popularność zdobyła tzw. zmodyfikowana skala Mercalliego (ang. Modified Mercalli, MM), wywodzaca się ze skali oprac. 1902 przez G. Mercalliego (1850–1914), która została ulepszona przez innych uczonych (gł. A. Cancaniego i A.H. Sieberga, dlatego była też znana jako skala Mercalliego–Sieberga–Cancaniego). Zbliżone do tej skali są: skala MSK-64 oprac. 1964 w krajach wschodniej Europy i skala EMS-98 (ang. European Macroseismic Scale), zaaprobowana 1998 przez Eur. Komisję Sejsmologiczną. Wstrząsom nieodczuwalnym przez człowieka i rejestrowanym jedynie przez przyrządy przypisuje się w s.m. stopień I = 1, a najsilniejszym wstrząsom stopień I = 12 (inna jest jedynie 7-stopniowa s.m. używana w Japonii).
