sieroctwo społeczne

sieroctwo społeczne,

stan, w którym dziecko jest pozbawione opieki rodzicielskiej z innych powodów niż śmierć rodziców;

przyczynami sieroctwa społecznego mogą być: dezintegracja rodziny (w wyniku rozwodu lub braku związków emocjonalnych), niewłaściwa atmosfera wychowawcza, brak jednolitego kierunku w wychowaniu, zjawiska patologii społecznych (jak prostytucja, przestępczość, narkomania, alkoholizm), choroby psychiczne lub somatyczne rodziców, albo ubóstwo; sieroctwo społeczne nie musi być związane z pobytem dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej — może ono formalnie mieszkać z rodzicami i jednocześnie być sierotą społeczną, gdy rodzice nie wywiązują się z podstawowych obowiązków opiekuńczych; sieroctwo społeczne może mieć wymiar subiektywny — oznaczać stan psychiczny dziecka, które odczuwa odtrącenie emocjonalne ze strony rodziców, dbających wyłącznie o jego potrzeby bytowe; w sensie prawnym sieroctwo społeczne oznacza sytuację dziecka, którego rodzice zostali sądownie pozbawieni władzy rodzicielskiej; w Polsce rozwiązywaniem problemów związanych z sieroctwem społecznym zajmują się ministerstwa: Zdrowia i Opieki Społecznej, Oświaty i Wychowania oraz Sprawiedliwości.

Bibliografia

A. Szymborska Sieroctwo społeczne, Warszawa 1969;

S. Kozak Sieroctwo społeczne, Warszawa 1986.