sieluńskie dobra

sieluńskie dobra, księstwo sieluńskie,

posiadłości w widłach Bugu i Narwi, z ośrodkiem w Sieluniu (pow. pułtuski), należące do prepozytów płockich, którzy narzucili tamtejszej drobnej szlachcie swoje zwierzchnictwo;

1598 przybrali tytuł książąt sieluńskich, wydawali własne konstytucje, uniwersały i dekrety regulujące położenie całej ludności; uzurpacja ta była tolerowana do schyłku XVIII w.