siarkowodór

siarkowodór, sulfan, H₂S,

związek nieorganiczny siarki i wodoru;

bezb., silnie trujący, palny gaz o przykrym zapachu zgniłych jaj; gęstość 1,539 g/dm³ w temperaturze 0°C, temperatura topnienia –85,60°C, temperatura wrzenia –60,75°C; dość dobrze rozpuszczalny w wodzie i cieczach org.; silny reduktor; roztwór wodny s. — kwas siarkowodorowy, jest słabym kwasem, od którego wywodzą się siarczki; s. występuje w przyrodzie w gazach ziemnych i wulk., w niektórych wodach miner. oraz powstaje podczas gnicia substancji białkowych; można go uzyskać w wyniku bezpośredniej syntezy z pierwiastków, przez rozkład siarczków kwasami; otrzymywany, jako produkt uboczny, podczas procesów oczyszczania, np. nafty, gazów koksowniczych; stosowany w produkcji różnych związków siarki oraz jako reduktor i odczynnik w analizie chemicznej.