sekularyzacja szkolnictwa,
przejęcie kierownictwa nad szkołami przez władze świeckie;
sekularyzacja szkolnictwa
Encyklopedia PWN
instytucjonalne uniezależnienie szkolnictwa od organizacji wyznaniowych. Pierwsze postulaty podporządkowania szkół władzy świeckiej pojawiły się w okresie odrodzenia (J.L. Vives); w Polsce m.in. A. Frycz Modrzewski w dziele O naprawie Rzeczypospolitej (1555, księga O szkole) postulował powierzenie pieczy nad szkolnictwem państwu. W czasach oświecenia tendencje sekularyzacyjne doszły do głosu we Francji, krajach niem., Rosji; w Polsce za taką próbę można uznać reformy Komisji Edukacji Nar., która podporządkowała sobie część szkół i wprowadziła do nich nauczycieli świeckich. Wiek XIX przyniósł stopniową sekularyzację szkolnictwa we wszystkich krajach eur., co wyraziło się rozwojem państw. systemów szkolnych i szkolnictwa komunalnego; najbardziej radykalną formę przybrała sekularyzacja szkolnictwa we Francji, gdzie 1882 ze szkół państw. i komunalnych usunięto nauczycieli duchownych, oznaki kultu, z programu — religię, której odtąd nauczano poza szkołą. Sekularyzacja szkolnictwa nie jest równoznaczna z ateizacją, nie oznacza też zniesienia szkolnictwa wyznaniowego.
