sekretarz wielki

sekretarz wielki,

w dawnej Rzeczypospolitej urzędnik, który był upoważniony do uwierzytelniania królewskich dokumentów podczas nieobecności kanclerza i podkanclerzego

istniał sekretarz wielki duchowny, w Koronie od 2. połowy XV w., a w Wielkim Księstwie Litewskim od 1670, a także sekretarz wielki świecki, w obu częściach państwa od 1764.