rzymskie kopie

rzymskie kopie,

w staroż. Rzymie powszechne zjawisko kopiowania wybitnych dzieł sztuki greckiej.

Na przestrzeni wieków k.rz. były przedmiotem różnych ocen — w XIX w. widziano w nich czyste formy sztuki gr., a ich odlewy gipsowe i brązowe zdobiły muzea i domy prywatne; rozpoznawano w nich wybitne dzieła gr. artystów wzmiankowane w źródłach pisanych (m.in. Pliniusz Starszy, Pauzaniasz) i na ich podstawie zrekonstruowano historię sztuki gr., przede wszystkim z V i IV w. p.n.e., czego symbolem stała się praca A. Furtwänglera Meisterwerke der griechischen Plastik (1893) i późniejsze prace atrybucjonistów. Odkrywanie coraz większej liczby rzeźb oryginalnych i wzrastające w XX w. zainteresowanie fakturą dzieła obniżały w opinii badaczy rangę k.rz. do imitacji oryginałów gr., pozbawionych kreatywności; zauważono, iż często wśród wielu k.rz. tego samego oryginału występują duże różnice stylistyczne i w zasadzie należy mówić nie o kopiach, ale o wariantach i świadomych, eklektycznych przeróbkach; w dużej mierze był to wynik wykorzystywania kopii w dekoracjach prywatnych domów, willi i budowli publicznych jako doskonałych symboli różnych treści społ., rel., kulturowych, a nie podziwiania słynnych gr. dzieł z punktu widzenia formalno-estetycznego.