rutyl
 
Encyklopedia PWN
rutyl
[łac.],
minerał, najtrwalsza odmiana polimorficzna ditlenku tytanu TiO2;
krystalizuje w układzie tetragonalnym; zwykle brunatnoczerwony lub czerwonoczarny, kruchy; rozpowszechniony składnik akcesoryczny skał magmowych, metamorficznych i osadowych (w osadach okruchowych pospolity minerał ciężki); gł. złoża: Rosja (m.in. G. Ilmeńskie na południu Uralu), USA (północna Kalifornia), Brazylia, Norwegia; w Polsce występuje w niewielkich ilościach na Dolnym Śląsku (m.in. okolice Ząbkowic Śląskich, Świdnicy, Złotoryi); ruda tytanu, stosowany też do produkcji bieli tytanowej i do wyrobu dielektryków ceramicznych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia