rosyjski język,
należy do wschodniej grupy języków słow.;
rosyjski język
Encyklopedia PWN
urzędowy w Federacji Ros., używany przez wszystkie narodowości zamieszkujące Rosję; 3 grupy dialektów: północny (okająca i wymawiająca g jako g, np. nogá), południowy (akająca i wymawiająca g jako h, np. nahá) i przejściowe (akająca i wymawiająca g jako g, np. nagá); od XI w. zabytki cerkiewno-słow. w redakcji ruskiej, od XII w. ruskie teksty świeckie (gramoty); współcz. język lit. od XVI w. oparty na dialekcie moskiewskim (grupa dialektów przejściowych) ukształtował się ostatecznie na przeł. XVIII i XIX w. (M. Łomonosow, N. Karamzin, A. Puszkin) i odznacza się silniejszymi niż w językach białoruskim i ukr. wpływami staro-cerkiewno-słow.; pismo grażdanka oparte na zreformowanej i unowocześnionej przez Piotra I Wielkiego cyrylicy. J.r. ma rangę języka międzynar.: jest jednym z 6 oficjalnych języków ONZ.
