raja
 
Encyklopedia PWN
raja
[tur. reaya ‘trzoda’],
w imperium osmańskim pierwotnie określenie wszystkich poddanych (chłopów) w dobrach feudalnych;
pozostawali oni w stosunku zależno-poddańczym w stosunku do pana feudalnego z uwzględnieniem przywiązania do ziemi; zobowiązani byli do płacenia rozmaitych podatków regularnych, np. od płodów rolnych oraz pogłównego, niejednokrotnie także danim nadzwyczajnych; od XVII w. termin stosowany do poddanych niemuzułm., gł. chrześcijańskich.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia