pudel
 
Encyklopedia PWN
pudel
[niem.],
rasa psów powstała w średniowieczu, prawdopodobnie we Francji;
dawniej pudle były psami myśliwskimi, używanymi do polowań na ptactwo wodne, ob. są hodowane wyłącznie jako psy do towarzystwa; bardzo podatne do tresury; rozróżnia się 3 rasy różniące się wzrostem: pudel duży (wys. 45–58 cm), pudel średni (35–45 cm) i pudel miniaturowy (28–35 cm); głowa noszona wysoko, uszy obwisłe, z obfitym włosem; grzbiet krótki; ogon osadzony wysoko (przycina się u pudli kędzierzawych); sierść długa, kędzierzawa lub sznurowata (wg wzorca — strzyżona); maść jednolicie czarna, biała, srebrna, morelowa lub brązowa.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Pudel średnirys. M. Żuk/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia