przymus polny

przymus polny,

zasada obowiązku jednoczesnej i jednakowej uprawy pól przez wszystkich rolników we wsi, stosowana w trójpolówce (w Polsce schyłek XII–XIX w.);

chroniła uprawy sąsiadów przed tratowaniem przy pracach polowych i umożliwiała wykorzystywanie ściernisk i ugorów do wspólnego wypasu bydła; w formie reliktowej przymus polny zachował się do połowy XX w.