prawo miejskie

prawo miejskie,

normy prawne, którymi w średniowieczu i czasach nowożytnych rządziły się miasta europejskie;

kształtowało się głównie XI–XIII w. w zachodniej i południowej Europie na podstawie swobód wywalczanych tam przez gminy miejskie oraz przywilejów nadawanych mieszczaństwu przez władców, później objęło także Czechy, Polskę, Węgry i Skandynawię; w Polsce było to ogólne określenie prawa niemieckiego, obowiązującego w samorządowych miastach w okresie staropolskim; przeciwstawne do prawa ziemskiego, podlegało stopniowej ewolucji, odbiegając coraz bardziej pod wpływem miejscowych warunków od swoich pierwowzorów.

Warszawa, akt potwierdzenia przywilejów miejskich wydany przez Augusta III