prawo drogi morskiej

prawo drogi morskiej,

zbiór przepisów regulujących zachowanie się statków wodnych znajdujących się na powierzchni morza oraz na akwenach śródlądowych dostępnych dla statków mor.;

ma na celu zapobieganie zderzeniom; obejmuje także wodnosamoloty na wodzie. Źródłami przepisów dotyczących prawa drogi morskiej są: międzynar. konwencja o zapobieganiu zderzeniom na morzu (tzw. COLREG) i przepisy lokalne; konwencja normuje: zasady kierowania statkami, w tym podczas ograniczonej widzialności, zasady ustępownia z drogi, wymijania i wyprzedzania, zasady ruchu w wąskich przejściach i w systemach rozgraniczenia ruchu (tor wodny), zasady stosowania, rozmieszczenia i właściwości pozycyjnych świateł i znaków, określa sygnały manewrowe, mgłowe i wzywania pomocy. Kodyfikacja zwyczajowego prawa drogi morskiej rozpoczęła się w VII w., początkowo w formie przepisów lokalnych; przyznawano pierwszeństwo drogi m.in. statkom znajdującym się w trudniejszym położeniu (np. płynącym bliżej brzegu). Pierwszym międzynar. aktem prawa drogi morskiej były bryt. przepisy z 1862 przyjęte przez 34 państwa; 1954–77 obowiązywały przepisy stanowiące załącznik do konwencji SOLAS (Safety of Life at Sea) z 1948, od 1977 obowiązuje konwencja COLREG 1972.