powstania serbskie,
wystąpienia zbrojne Serbów przeciw Turkom w paszałyku belgradzkim 1804–13 i 1815;
powstania serbskie
Encyklopedia PWN
pierwsze powstanie serbskie wybuchło 1804 w paszałyku belgradzkim; powstańcom pod wodzą Jerzego Czarnego udało się 1806 wyzwolić Belgrad; z Serbii zostali wypędzeni tureccy urzędnicy, ziemię rozdzielono między chłopów serbskich, powstały organa władzy państwowej (m.in. 1807 Rada Rządząca); rosyjsko-turecki pokój w Bukareszcie 1812 zobowiązywał Turcję do udzielenia autonomii paszałykowi belgradzkiemu; wbrew temu postanowieniu Turcy 1813 zajęli Serbię i przywrócili stan sprzed powstania; doprowadziło to 1815 do wybuchu drugiego powstania serbskie z Miłoszem Obrenowiciem na czele; po krótkotrwałych walkach, dzięki talentom dyplomatycznym Obrenowicia i poparciu Rosji, Serbia uzyskała faktyczną autonomię; potwierdziła ją konwencja akermańska 1826 między Rosją i Turcją oraz traktat adrianopolski 1829.
