polaryzacja grupowa

polaryzacja grupowa,

zjawisko polegające na radykalizacji postaw członków grupy wobec jakiejś kwestii po uprzednim przedyskutowaniu jej w ramach grupy;

radykalizacja podejmowanych przez grupę decyzji lub przyjmowanych przez nią poglądów polega na tym, iż przyjęta wersja jest bardziej skrajna od średniej poglądów członków danej grupy przed odbyciem debaty; zjawisko p.g. badali jako jedni z pierwszych M.A. Wallach, N. Kogan i D.J. Bem (1962), nazywając je „przesunięciem punktu ryzyka”, ze względu na to, iż opisywany proces zawsze zmierza wg nich do przyjmowania decyzji bardziej ryzykownych; tę pierwotną wersję skorygowano, obserwując, iż w niektórych grupach po wspólnej debacie przyjmowano stanowisko o znacznie mniejszym stopniu ryzyka, niż to, które przyjmowano przed debatą; obydwie tendencje, do podejmowania decyzji znacznie bardziej ryzykownych i znacznie mniej ryzykownych niż przed debatą, zaczęto traktować jako przejawy ogólniejszej tendencji do radykalizacji; zjawisko p.g. tłumaczono na wiele sposobów; zwracano np. uwagę na rozpraszanie odpowiedzialności w grupie, które miało przyczyniać się do przyjmowania przez jednostki stanowisk bardziej skrajnych; inne koncepcje podkreślały rolę debaty w zwiększaniu percepcji argumentów przemawiających za przyjęciem danego rozwiązania przez uczestników debaty; uwypuklano także rolę debaty w ujawnianiu tego, co w danej grupie jest uważane za słuszne i pożądane; jednostki, chcąc zdobyć popularność, starają się prezentować dany pogląd w sposób zdecydowany i dobitny, co zwiększa radykalizm poglądów całej grupy.