podkomorzy

podkomorzy,

w dawnej Polsce urzędnik o różnych kompetencjach: początkowo zastępca naczelnika dworu książęcego (głównie na Śląsku);

w okresie monarchii stanowej urzędnik dworski (pałacowy); w XIV w. wyodrębnił się dożywotni urząd podkomorzego ziemskiego, który rozpatrywał sprawy o rozgraniczenie dóbr szlacheckich; od końca XIV w. przewodniczył sądowi podkomorskiemu, w którym zasiadali oddani mu do pomocy komornicy.