pnącza
 
Encyklopedia PWN
pnącza,
rośliny światłolubne, które aby dotrzeć do miejsc najlepiej oświetlonych, znajdujących się w górnych partiach pokrywy roślinnej, wykształcają długie łodygi, wynoszące na szczycie liście i kwiaty;
łodygi są cienkie i wiotkie i wymagają podpór (inne rośliny, skały, płoty itp.); przyczepiają się do nich, owijając wokół podpory (fasola w lewo, chmiel w prawo), wykształcają różne organy czepne, jak: włoski (przytulia), kolce (jeżyna), ciernie (kolcowój), korzenie czepne (bluszcz, milin), wąsy pochodzenia liściowego (groch) lub pędowego (winorośl); pnącza o łodygach zdrewniałych noszą nazwę lian.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia