plafon
 
Encyklopedia PWN
plafon
[fr.],
duże pole dekoracyjne w centralnej części sufitu lub podniebienia sklepienia, stanowiące zamknięcie wnętrza od góry;
plafony występowały już w starożytności i sztuce wczesnochrześcijańskiej; rozpowszechniły się od renesansu, zwłaszcza w okresie baroku (plafony iluzjonistyczne) i rokoka, także w XIX w.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia