perły
kuliste lub nieregularne twory powstające na wewn. powierzchni muszli lub w ścianie płaszcza wielu mięczaków, najcenniejsze perłopławów i słodkowodnych perłoródek;
[łac.],
perły
Encyklopedia PWN
zbud. z tych samych warstw co muszla; wytwarzane przez nabłonek płaszcza wokół obcego ciała (np. drobne pasożyty, ziarenko piasku), zw. ośrodkiem perły; rozróżnia się tzw. półperły — przytwierdzone do muszli (powstające między płaszczem a muszlą), oraz perły wolne (powstające w ciele mięczaka, w tzw. woreczku perłotwórczym); największe perły perłopławów osiągają wielkość jaja gołębiego; w warunkach hod. duże perły uzyskuje się przez wprowadzenie do ciała mięczaka dużych ośr. (często 75–90% średnicy perły); perły nieregularne są zw. barokowymi; cenione w jubilerstwie, także w hafciarstwie, zwłaszcza na Dalekim Wschodzie, w Europie od późnego średniowiecza.
