peon
 
Encyklopedia PWN
peon
[łac. < gr.],
w klas. metryce iloczasowej nazwa stopy 5-morowej (mora), złożonej z 1 sylaby długiej i 3 krótkich;
w zależności od miejsca sylaby długiej wyróżnia się 4 postacie tej stopy: p. I —   , p. II  —  , p. III   — , p. IV    —; w prozodii pol. i wierszu sylabotonicznym termin ten — prawie wyłącznie w rozumieniu p. III — bywa używany na określenie 4-sylabowego zestroju akcentowego, w którym przedostatnia sylaba jest akcentowana: — —  — (np. zapomnienie); przykład zastosowania p. III w wierszu: „Panieneczki, mieszczaneczki polewają ogródeczki” (J. Iwaszkiewicz Ogrodniczki).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia