patrocinia vicorum
 
Encyklopedia PWN
patrocinia vicorum
[łac.],
forma zależności wykształcona u schyłku cesarstwa rzymskiego
w celu uniknięcia nadmiernych podatków oraz ukrócenia samowoli urzędników cesarskich, jednostki, często całe osiedla, dobrowolnie oddawały się w zależność korzystającym z przywilejów właścicielom latyfundiów; w zamian za przekazanie na własność ziemi podopieczny (zachowujący prawo jej użytkowania) uzyskiwał opiekę (patrocinium) latyfundysty, która zwalniała go od świadczeń na rzecz państwa; p.v. osłabiały spoistość państwa i były wielokrotnie, choć bezskutecznie, zakazywane.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia