ortodoncja

ortodoncja

[gr. orthós ‘prosty’, odoús ‘ząb’],

ortopedia szczękowo-twarzowa,

dział stomatologii zajmujący się zapobieganiem, rozpoznawaniem oraz leczeniem wrodzonych i nabytych wad narządu żucia za pomocą ruchomych i stałych aparatów ortodontycznych;

ortodoncja ściśle wiąże się z pediatrią, gdyż powodzenie w leczeniu zależy od okresu rozwoju dziecka i jego uzębienia. Za twórcę nowoczesnej ortodoncji uważa się amer. ortodontę E.H. Angle’a, który 1887 stworzył klasyfikację nieprawidłowości zgryzu oraz 1890 oprac. system aparatów korygujących; w Polsce pierwszą katedrę i klinikę ortodoncji zorganizował 1926 M. Żeńczak w Państw. Inst. Dentystycznym w Warszawie.