op-art 
, optical-art,
szt. plast. termin wprowadzony 1964 przez amerykańskich krytyków sztuki na określenie odmiany abstrakcji geometrycznej wykorzystującej zjawiska optyczne,
, optical-art,
op-art
Encyklopedia PWN
bądź na skutek wzajemnego oddziaływania kolorów, zmiany położenia lub wielkości jednej lub kilku powtarzanych w tych samych odstępach form (kwadratów, rombów, kół, pasów), bądź też pomarszczenia czy pofałdowania powierzchni, na której te formy umieszczono; op-art wywodzi się z eksperymentów neoimpresjonizmu, neoplastycyzmu i Bauhausu; bezpośrednimi poprzednikami op-art byli J. Albers i V. Vasarely, którzy studiowali dynamikę barw i rytmów; op-art powstał w USA (termin wprowadzony przez krytykę amerykańską 1964), rozwinął się w krajach europejskich; główni przedstawiciele: R. Anuszkiewicz, Y. Agam, B. Riley, J.R. Soto; op-art wpłynął na nowe rozwiązania w sztuce użytkowej.
