okuciowy ornament

okuciowy ornament,

późnorenesansowy i manierystyczny ornament przypominający płaskie, metalowe okucie, wycięte w kształcie listew i ażurowych plakiet z motywami kaboszonów, rautów, imitacji gwoździ i nitów;

ukształtował się w połowie XVI w. w Niderlandach, rozpowszechnił w środkowej i północnej Europie; stosowany do 1. ćwierci XVII w. w dekoracji architektonicznej, rzeźbiarskiej, snycerstwie i rzemiośle artystycznym.