oktawa
 
Encyklopedia PWN
oktawa
[łac. octava ‘ósma’],
lit. strofa zbudowana z 8 wersów 11-zgłoskowych o układzie rymów abababcc;
wywodzi się z wł. poezji lud.; rozpowszechniona w renesansie, stała się gł. formą wierszowanych gat. epickich. Do pol. liryki wprowadzona przez S. Grabowieckiego, do epiki przez P. Kochanowskiego (przekład Jerozolimy wyzwolonej T. Tassa), mistrzowsko wykorzystana w Beniowskim J. Słowackiego; jej odmiany: strofa 8-wersowa złożona z 13-zgłoskowców lub z przeplatających się 11- i 8-zgłoskowców, zakończona dystychem 11-zgłoskowym.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia