nowozelandzka kraina

nowozelandzka kraina,

część Notogei, lądowy obszar zoogeograf. obejmujący wyspy Nowej Zelandii;

niekiedy włączana do krainy australijsko-pacyficznej, lecz jej odrębność florystyczna (ok. 80% gat. endemicznych) i faunistyczna uzasadnia wydzielenie osobnej jednostki biogeograficznej; przed przybyciem Maorysów w X w., spośród wyższych kręgowców Nową Zelandię zamieszkiwały jedynie ptaki, brak zaś było ssaków (z wyjątkiem nietoperzy); pierwotną, wysoce endemiczną ornitofaunę krainy nowozelandzkiej charakteryzowało m.in. kilkanaście gat. nielotnych moa, obecnie całkowicie wytępionych; do dziś przetrwały 3 gat. kiwi, charakterystycznymi ptakami są m.in. drapieżna papuga kea (Nestor notabilis), nocna papuga kakapo, nielotne gat. chruścieli; charakterystyczną cechą krainy nowozelandzkiej jest brak węży, endemicznym zaś gadem jest tuatara; charakterystycznymi, słodkowodnymi rybami krainy nowozelandzkiej są endemiczne gat. (12) z rodziny Galaxiidae; wśród owadów wodnych opisano wiele endemicznych rodzajów widelnic, jętek i chruścików o wyraźnych południowoamer. pokrewieństwach; obecnie krainę nowozelandzką zamieszkuje dość bogata fauna sprowadzonych z Europy, Azji i Australii ssaków (m.in. 2 gat. szczurów, królik, dzik, 2 gat. jeleni, kozica, pałanka kuzu) i ptaków (m.in. wróbel, kos, szpak, skowronek, gawron); wiele z tych gat. przyczyniło się do wyniszczenia rodzimej fauny krainy.