nowecentyzm
 
Encyklopedia PWN
nowecentyzm
[katalońskie noucentisme, hiszp. novecentismo; ‘pokolenie tysiąc dziewięćset’ ‘(pokolenie XX wieku)’],
ruch lit.-filozoficzny;
w Katalonii rozwijał się 1906–23 gł. w poezji (J. Carner, J. Bofill i Mates, C. Riba), obejmując tendencje od klasycyzmu do awangardy; w opozycji do modernizmu propagował ideał nowoczesnej cywilizacji, wzorowanej na doskonałej harmonii helleńskiej; teoretykiem n. (i twórcą terminu) był pisarz i filozof E. d’Ors.; w piśmiennictwie hiszp., znany też jako pokolenie 1914, znalazł wyraz w filozofii (J. Ortega y Gasset), prozie (R. Pérez de Ayala, G. Miró, R. Gómez de la Serna) i w poezji (J.R. Jiménez); oba nurty podkreślały prymat wartości intelektualnych i konieczność zaangażowania się artystów w życie społeczne.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia