nietrzeźwość
 
Encyklopedia PWN
nietrzeźwość,
prawo stan, w którym wskutek działania alkoholu na organizm występują zakłócenia czynności psychomotorycznych człowieka;
w prawie pol., jeżeli sprawca przestępstwa wprawił się w stan odurzenia, powodujący niepoczytalność lub ograniczenie poczytalności, które przewidywał lub mógł przewidzieć, odpowiada karnie, tak jak osoba poczytalna. Nietrzeźwość stanowi zazwyczaj okoliczność obciążającą przestępcę, oraz należy do ustawowych znamion niektórych przestępstw, np. spowodowanie wypadku w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym w stanie nietrzeźwości, dopuszczenie przez dyspozytora do prowadzenia pojazdu mech. osoby w stanie nietrzeźwości, pełnienie w stanie nietrzeźwości czynności bezpośrednio związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa ruchu pojazdów oraz podejmowanie w stanie nietrzeźwości wszelkich czynności zaw., których wykonywanie w takim stanie może narazić na bezpośrednie niebezpieczeństwo życie lub zdrowie ludzkie, a także mienie w znacznych rozmiarach. W stosunku do sprawcy wypadku w stanie nietrzeźwości (wg Kodeksu karnego przy zawartości alkoholu we krwi przekraczającej 0,5‰) oraz prowadzącego pojazd mech. w tym stanie orzeka się obligatoryjnie środek karny — zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia