nasiennik

nasiennik,

leśn.:

1) wysadek, uprawna roślina dwuletnia w drugim roku wegetacji, uprawiana dla uzyskania nasion; sadzonki (np. korzenie buraka, cebule, głowy kapusty) uzyskane z nasion w pierwszym roku wegetacji są przechowywane przez zimę lub jarowizowane w gruncie, a w następnym — są wysadzane i wytwarzają pędy generatywne;

2) leśn. dorodne, dojrzałe drzewo pozostawione na zrębie (kilkanaście sztuk na ha) w celu odnowienia lasu przez samosiew; jako nasienniki pozostawia się drzewa o pożądanych właściwościach techn., dobrze rozwiniętej koronie i systemie korzeniowym, rokujące obfite obradzanie nasion.