narodowa szkoła w ekonomii

narodowa szkoła w ekonomii,

niemiecka szkoła narodowa w ekonomii.

Jej idee były oparte na poglądach działaczy politycznych i filozofów doby romantyzmu, nie zajmujących się profesjonalnie ekonomią. Rozwijała się w 1. połowie XIX w., dała początek późniejszym szkołom historycznym (historyczna szkoła w ekonomii). Nawiązywała do koncepcji ducha narodu jako podstawowego czynnika rozwoju społeczno-gospodarczego. Mistrzem i twórcą szkoły był F. List (Das nationale System der politischen Ökonomie, t. 1 1841). Koncepcje romantyzmu ekonomicznego głosili też m.in. J.G. Fichte, zwolennik autarkii, reglamentacji produkcji i ustalania sprawiedliwych cen (Zamknięte państwo handlowe i inne pisma 1800, wydanie polskie 1996); F. von Baader, nawiązujący do koncepcji podziału stanowego i przymusowych związków zawodowych tworzonych przez kapłanów (Über das dermalige Missverhältnis der Vermögenlosen oder Proletairs zu den Vermögen besitzenden Klasse der Sozietät 1835); A.H. Müller, uważający pieniądz za przejaw „siły narodowej”, niezależnie od substancji, z której jest zrobiony, i traktujący podatki jako procent należny państwu z tytułu dostarczenia gospodarce kapitału duchowego (Versuche einer neuer Theorie des Geldes mit besonderer Rücksicht auf Grossbritannien 1816). Idee narodowej szkoły w ekonomii stały w opozycji do klasycznej ekonomii. Znalazły one podatny grunt w krajach, które z opóźnieniem weszły na drogę rewolucji przemysłowej. Wskazywały na pojęcie narodu jako tworu pośredniego między jednostką a ludzkością, jako wspólnoty gospodarującej. Kwestionowały istnienie obiektywnych praw ekonomicznych, głosiły apologię instytucji państwa. Państwo traktowano jako duchową wspólnotę jednoczącą pierwiastki religijne, estetyczne, ekonomiczne i polityczne. Teorii tej towarzyszyła idea zjednoczenia narodu niemieckiego w jeden organizm państwowy.