mozaika
szt. plast. technika dekoracyjna zaliczana do malarstwa monumentalnego (głównie jako dekoracja architektoniczna);
[fr. < łac.],
mozaika
Encyklopedia PWN
polega na układaniu wzoru (obrazu) z drobnych, różnego kształtu barwnych kamieni, szkła i ceramiki na podłożu świeżej zaprawy wapiennej lub cementowej; znana od starożytności, w pełni rozwinęła się w Rzymie, skąd przejęła ją sztuka wczesnochrześcijańska, a następnie w Bizancjum (VI w.) i na Rusi (XI–XII w.); często stosowana w sztuce islamu; w XX w. mozaika służy do dekoracji budowli reprezentacyjnych.
Ilustracje
Bulla Regia, mozaika w tzw. domu Amfitryty (Tunezja)fot. O. Puchalski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Teodora, cesarzowa, mozaika w kościele S. Vitale w Rawennie, VI w.fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Torcello, mozaika. Madonna, mozaika w apsydzie katedry w Torcello.fot. A. Pieńkos/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Chrystus Pantokrator, fresk , ok. 1100 r. — cerkiew Zaśnięcia NMP, Dafnifot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Święty Piotr, mozaika z VI w. — kościół S. Vitale, Rawennafot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
