monacyt

monacyt

[gr.],

minerał, fosforan ceru Ce[PO₄ ], z domieszką lantanu, lantanowców, toru, uranu;

krystalizuje w układzie jednoskośnym; żółty lub czerwonobrunatny; niekiedy silnie promieniotwórczy; występuje gł. w pegmatytach, także w granitach i gnejsach, zwłaszcza na Madagaskarze, w USA (Wirginia, Karolina Północna), Rosji (G. Ilmeńskie) i Norwegii; odporny na wietrzenie, gromadzi się w niektórych piaskach (piaski monacytowe), gł. w Indiach, Sri Lance, Brazylii, Australii; w Polsce spotykany sporadycznie na Dolnym Śląsku (np. k. Szklarskiej Poręby); gł. źródło pierwiastków ziem rzadkich i toru.