migdałki,
anat. narządy limfatyczne występujące w błonie śluzowej jamy ustnej i gardła, tworzące pierścień limfatyczny gardła (pierścień Waldeyera);
migdałki
Encyklopedia PWN
są miejscem powstawania limfocytów; pełnią funkcję ochronną — niszczą lub neutralizują szkodliwe czynniki, np. bakterie, przenikające przez drogi pokarmowe i oddechowe; są zbud. z grudek chłonnych (ułożonych pojedynczo lub w skupiskach), pokrytych nabłonkiem; u człowieka wyróżnia się migdałki parzyste: migdałki podniebienne, położone między łukami podniebienia miękkiego, i migdałkitrąbkowe — przy ujściu trąbek słuchowych do gardła, oraz migdałki nieparzyste: migdałek językowy, położony u nasady języka, i migdałek gardłowy — w sklepieniu jamy nosowo-gardłowej. Do najczęstszych chorób migdałków należą: ostre paciorkowe zapalenie migdałków (angina), przewlekłe zapalenie migdałków podniebiennych — wynik autoinfekcji (samozakażenia) z ognisk w próchniczych zębach i w zatokach obocznych nosa; przerost migdałków podniebiennych — następstwo często powtarzających się angin i zapaleń przewlekłych.
