mennica

mennica

[staropol. mynica < niem. Münze],

wytwórnia monet, obecnie także medali, odznak orderowych i urzędowych oraz pieczęci urzędowych, często połączona z zakładem przetwórstwa metali szlachetnych, wytwórnią banknotów i papierów wartościowych.

Pierwsze mennice powstały w miastach greckich w Azji Mniejszej ok. połowy VII w. p.n.e. W średniowieczu liczba mennic znacznie wzrosła w wyniku nadań prawa bicia monety, m.in. książętom, miastom, instytucjom kościelnym (w Polsce XIII–XIV w. mennice w ponad 60 miejscowościach, największa w Krakowie); czasami mennice oddawano w dzierżawę. Pracowników mennic nazywano mincerzami, a kierownika mincmistrzem. Od ok. połowy XVII w. stopniowo zaniechano systemu dzierżawy, powierzając mennice urzędnikom państwowym; w XIX w. scentralizowano działalność menniczą, w większości państw działa obecnie jedna, centralna mennica państwowa; w Polsce Mennica Warszawska 1765–1867, następnie Mennica Państwowa w Warszawie od 1924, zniszczona 1944, zbudowana w innym miejscu 1952, uruchomiona 1953. Prace w mennicy do schyłku XVII w. prowadzono ręcznie, później częściowo zmechanizowano, a w XX w. zautomatyzowano.