mechanika nieba,
dział astronomii zajmujący się oddziaływaniami grawitacyjnymi między ciałami niebieskimi oraz ruchami tych ciał pod wpływem sił grawitacyjnych;
mechanika nieba
Encyklopedia PWN
mechanika nieba obejmuje m.in.: teorię wyznaczania orbit ciał Układu Słonecznego, opartą w zasadzie na rozwiązaniu problemu 2 ciał z uwzględnieniem perturbacji, teorię problemu n ciał, teorię figur równowagi ciał niebieskich, teorię pływów. Mechanika nieba powstała w XVII w. jako rozwinięcie i zastosowanie sformułowanych przez I. Newtona zasad dynamiki i prawa grawitacji; w XX w. nastąpił istotny rozwój mechaniki nieba w wyniku zastosowania teorii względności do ruchu ciał niebieskich, a w końcu tego wieku, dzięki zastosowaniu komputerów — do rachunków orbitalnych, m.in. komet okresowych i sond kosmicznych.
